Bezoek aan het kamp

Blik op de gaskamer van Auschwitz I

Vandaag is het zover. Ik ga Auschwitz bezoeken en morgen ga ik  Auschwitz-Birkenau bezoeken. Gisteren heb ik al een glimp van Auschwitz opgevangen, het ziet er heel erg indrukwekkend en imponerend uit.
Zodra de accu's van mijn fotocamera en filmcamera zijn opgeladen, stap ik in de auto en rij ik naar het kamp.

Rond de klok van 12.30 ben ik bij het kamp Auschwitz I aangekomen. Voor diegene die wel eens bij het 'Anne Frankhuis' zijn geweest, weten dat er altijd een enorme rij wachtenden staan. In Auschwitz is dat niet anders.

Wachten voor de ingang van Auschwitz I

Ik ben goed voorbereid aan deze reis begonnen. Ik heb zo veel gelezen over Auschwitz en Auschwitz Birkenau,  sinds ik kind was al, zo veel films en documentaire's gezien, tientallen boeken er over gelezen, gelezen, her-gelezen. Maar wat je hier ziet, gaat je voorstellingsvermogen volledig te buiten. Ik wist niet wat ik zag. Ik had wel gehoord en gelezen over die enorme stapel haren van mensen wat hier ligt, over de prothese's van de mensen die hier zijn vermoord, over de brillen, maar dan zie je het nu met je eigen ogen en de haren rijzen je te berge. Echt ongelofelijk dat iemand een ander zoiets aan kan doen. Schoenen? Wat een schoenen liggen er in de 'vitrine', kleine schoenen, herenschoenen, dames-schoenen, kinderschoenen, babyschoentjes. Je verstand staat er bij stil.

Aan het begin van de rondleiding kregen wij  het Zyclon B te zien, het gifgas waar de mensen mee werden vergast.

Het ene is nog indrukwekkender als het andere, kampkleding, een ontelbare aantal drink,- en eetnappen, poppen en ander speelgoed. Ik heb mensen zien huilen vanmiddag en dat is geheel terecht, want wat men daar aantreft, dat is om te huilen en dan druk ik het nog heel zachtjes uit.


Heel nieuwsgierig was ik wel naar "Block 11", de gevangenis binnen het gevangenis. Ik had daar al veel over gelezen. De gevangenen meden die plek als de pest, als je daar terecht kwam, was je ten dode opgeschreven. In "Block 11", had je ook de zogenaamde 'sta-cellen', dat waren cellen van 90cm x 90cm. Voor de lichtste vergrijpen werd men veroordeeld tot een paar dagen 'stacel'.  Sommige mensen verbleven daar 12 nachten. Overdag moest er natuurlijk gewerkt worden en de mensen die gestraft waren, om wat voor vergrijp dan ook, verbleven 's nachts in de 'sta-cellen', soms met vier personen in één cel.

Sta-cel

Tussen Block 10 en Block 11 bevindt zich de executie muur. Hier werden mensen achter in hun hoofd geschoten die verdacht werden van activiteiten bij het verzet of dat ze in contact stonden met het verzet. Ongelofelijk maar waar, het jongste slachtoffer was een baby van net 7 maanden.

Executieplaats

Van Block 11 gaan we richting het crematorium en gaskamer, wat we nu te zien krijgen is werkelijk met geen pen te beschrijven. Er mogen foto's worden gemaakt, maar zonder flits, er mag niet gesproken worden binnen in de gaskamer en crematorium, uit respect voor de vele mensen die hier vermoord zijn. Ik loop naar binnen, ik zie bloemen op de grond liggen, mijn adem stokt, automatisch kijk in naar boven, naar het gat in het plafond, en ja die is er. Ik kijk naar de muren van de gaskamer; ik zie krassen in de muren, van mensen in doodsangst, mensen die in al hun wanhoop letterlijk bij de muren omhoog vlogen en met hun nagels in de muren krabden. Het is verschrikkelijk om zoiets te zien, toch vind ik dat iedereen zoiets heeft moeten zien. Ik heb mensen zien huilen in het kamp, ik heb een meisje van een jaar of 10 zien huilen bij al het haar, al het speelgoed, al die brillen, prothese's, schoenen enz. Hou je ogen ook maar eens droog als je zoiets ziet. Ik heb foto's gemaakt in de gaskamer, scherp zijn ze niet geworden omdat ik niet mocht flitsen, toch wil ik er een paar hier plaatsen.

Ingang gaskamer

Schoorsteen crematorium

Achterzijde gaskamer

De gaskamer

Verbrandingsovens

Anne Frank en haar zusje Margot waren hier ook, ze zijn niet vermoord in Auschwitz, Anne en haar zus zijn gestorven in Bergen-Belsen, waarschijnlijk door tyfus in combinatie met ondervoeding. Tussen de vele koffers die ik hier in Auschwitz aantrof, zag ik ook de koffer van Margot Frank, de zus van Anne.